Ετσι νίκησε
Μάς ταιριάζει το γρήγορο μπάσκετ αλλά το ερώτημα που τίθεται πόσο αντέχουμε να το παίξουμε ακόμα και με σφιχτό ροτέισον. Οι απαντήσεις που πήραμε από τον αγώνα με τους Κροάτες είναι μάλλον ασαφείς. Υπάρχει λόγος. Στο πρώτο ημίχρονο, η Εθνική ομάδα έπιασε το νήμα από εκεί που το άφησε στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με το Μαυροβούνιο. Καλή, πιεστική άμυνα, ταχύτητα στην επίθεση (ακόμα και στο σετ παιχνίδι), ορθολογικά σχήματα, ολοκληρωτικό μπάσκετ (θα μας επιτρέψετε την υπερβολή).
Το 44-27 του ημιχρόνου (που ήταν και 43-23) δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες για το υπόλοιπο του αγώνα. Κακώς, όπως αποδείχθηκε. Κακώς διότι οι παίκτες του Ζούρου δεν μπορούσαν να συνεχίσουν στον ίδιο φρενήρη ρυθμό και έπρεπε να κατεβάσουν κάπως την ταχύτητα για να μένουν φρέσκοι. Και εκεί, μαζί με τα σχήματα που χρησιμοποίησε ο Βράνκοβιτς (με δύο ψηλούς) και το ώριμο παιχνίδι του μέχρι σήμερα παροπλισμένου Μπάρατς άρχισαν τα προβλήματα.
Στο σετ παιχνίδι η Εθνική δεν είχε ξεκάθαρες ιδέες και η παραγωγικότητά της μειώθηκε αισθητά. Την ίδια ώρα στην άλλη πλευρά του παρκέ, η Κροατία είχε τον τρόπο της. Τα...σουτάκια του Μπάρατς, οι πόντοι του Πόποβιτς, η άνοδος του Τόμιτς και η ζώνη στην άμυνα τις χάρισαν οξυγόνο αφού η διαφορά μειώθηκε (58-45, 58-51, 60-55) με αποτέλεσμα ο αγώνας να λάβει δραματικό χαρακτήρα.
Στο...δράμα όμως πήραμε καλό βαθμό. Τόσο διότι στην κρίσιμη ώρα οι παίκτες του Ηλία Ζούρου είχαν καθαρό μυαλό για να πάνε σε ώριμες επιλογές (ακόμα και σε θεαματικά καλάθια, παρά το κρίσιμο του πράγματος) αλλά και γιατί είχαν τα άντερα να βάλουν μεγάλα σουτ και βολές. Ας πούμε το τρίποντο του Φώτση που κάνει το 69-63 στα 56 δευτερόλεπτα δεν το βάζει ένας λιγόψυχος. Ούτε τις βολές του Ζήση στο τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου